Zbierałem się i zbierałem, aż w końcu udało mi się usiąść by stworzyć ten wpis. Ostatni okres mojego koreańskiego życia był dosyć intensywny. Uniwersytet powinienem skończyć we wrześniu poprzedniego roku. Okazało się jednak, że przez moją nieuwagę, przez nieprzychylność pracowników dziekanatu i profesorów oraz brak jednego (dosłownie jednego – plan pracy magisterskiej) papieru nie mogłem otrzymać dyplomu. Nie udały się moje 2-tygodniowe negocjacje z uniwersytetem, nie miało dla nich znaczenia, że miałem zaliczoną obronę przed gronem profesorskim, napisaną i złożoną w dziekanacie pracę magisterską, zaliczone wszystkie egzaminy i kursy. Postawiono mnie przed faktem studiowania dodatkowego semestru. I dla wszystkich rozsądnych ludzi wydawało by się to absurdalne, bo jedyną rzeczą jaką miałem zrobić w dodatkowym semestrze było złożenie brakującego dokumentu oraz pracy z aktualnymi datami. Nie musiałem nawet płacić czesnego (sic!). Na początku trochę się tym przejąłem, ale po tym jak udało mi się przedłużyć stypendium do lutego tego roku moje troski rozwiały się. Wręcz przeciwnie, dodatkowe 6 miesięcy na garnuszku koreańskiego rządu okazało się błogosławieństwem.
Seul, Pałac Gyeongbuk.
yellowinside 